වසන්ත නමස්කාර ගේ එක්දාස් පන්සිය තිස්එක්වැනි (1531)

මනෝවිද්‍යාත්මක දෘෂ්‍ය කලා ප්‍රදර්ශනය.

මගේ දේවතාවිය සමග

දෘෂ්‍ය කලාවේ ආධ්‍යාත්මික සංවාදය.

मेरी देवी के साथ दृश्य कला में आध्यात्मिक वार्तालाप।

ම‍ගේ දේවතාවිය -

අන්න හොද ළමයා මම කියපු දේ කරනවා. දිගටම ලියන්න. දිගටම අදින්න.

මගේ සිහින පොත, ප්‍රදර්ශනය ගැන ටිකක් ටයිප් කරමුද? ඒක තමයි ඔයාගේ Art එක වෙන්නෙ.

මම -

අපි ලිව්වත් නැතත් ඒවා Art වලට එනවා.

ම‍ගේ දේවතාවිය -

ඔව් ඒක දිග කතාවක්. Art වලට එන්න දොරවල් අරින්න.

මම -

හුගක් අයගේ දොරවල් වැහිලා.

ම‍ගේ දේවතාවිය -

වැහිලා නෙමෙයි. තමන්ම අගුලු දාගෙන. ඒවා ඇරගන්නත් පුලුවන් තමන්ටම විතරයි.

කියන්න බලන්න, දොරවල් ඇරගන්න ඕන කෙනෙක් මොනව ද? කරන්න ඕනෙ කියලා.

මම-

ඉගෙන ගන්නෙ නැතිව ඉන්න ඕනෙ.

ම‍ගේ දේවතාවිය -

තව පොඩ්ඩක් විස්තර කරන්න.

මම -

උගන්වන්නේ නැතුවත් ඉන්න ඕනෙ.

ම‍ගේ දේවතාවිය -

ඔයා කියන්නේ ඉගෙන ගැනීමයි, ඉගැන්වීමයි නැවැත්තුවහම Art හම්බ වෙනවා කියලද?

මම -

ඔව්.

ම‍ගේ දේවතාවිය -

ඒ කියන්නේ මොකුත්ම නොකර නිකම්ම ඉන්න කියන එකද?

මම -

නෑ.

ම‍ගේ දේවතාවිය -

එහෙනම්.

මම -

ඉගෙන ගැනීමයි,  ඉගැන්වීමයි නැතිව ඉන්න කියන දෙය.

ම‍ගේ දේවතාවිය -

හරියටම හරි.